En Zarif ‘Güzel Adam’ Cahit Zarifoğlu’ndan 34 Değerli Alıntı

Merhaba sevgili okuyucularım, Yedi Güzel Adam’ın en zarif yazarından yani Abdurrahman Cahit Zarifoğlu’ndan birbirinden anlamlı 34 değerli, güzel sözü sizler için derledim.

Kısaca Abdurrahman Cahit Zarifoğlu Kimdir?

Takvim dalları 1 Temmuz 1940’ı gösterirken Ankara’da doğmuş olan zarif yazarımız çocukluğunu Kahramanmaraş’ta geçirmiş. Kahramanmaraş Lisesi’nde okurken edebiyat ilgisini çekmiş olmalı ki şiir ve kompozisyon yazımına başlamış. Liseyi bitirdikten sonra zannedersem İstanbul’un zerafeti onu cezbetmiş ve İstanbul Üniversitesi’nde Alman Dili ve Edebiyatı bölümünü okuyup mezun olmuş.

Öğrenciliği zamanında Diriliş Dergisinde çeşitli şiirlerini yayınlamış olan yazarımız 1976 yılından sonra Yedi Güzel Adam’ın beşi (Nuri Pakdil ve Sezai Karakoç hariç) bir araya gelerek Mavera dergisini kurdular ve yıllar boyunca şiirleri, hikayeleri, senaryo çalışmaları, günlükleri, ve ‘Okuyucularla’ isimli sohbetleri yayınlanmıştır.

7 Haziran 1987 tarihinde vefat etmiş zarif yazarımıza Allah’tan rahmet diliyorum. Mekanın cennet olsun Güzel Adam…

Birbirinden Anlamlı 34 Alıntı

1. Düştümse eğer sana bakarken düştüm
2. Dünya diz çöktüğüm yer kadardır
3. Bir duruşu olmalı insanın; bir bakışı, bir anlayışı, bir aşkı, bir davası…
4. Burası dünya! Ne çok kıymetlendirdik oysa bir tarla idi; ekip biçip gidecektik
5. Oturup konuşsaydık geçerdi belki her şey, başını alıp gitmek sevdaya dahil değil
6. Aklımdan çıkmıyorsun dedim, başka türlüsünü yorgunum anlatmaya
7. İçimiz hep bir hoşça kal ülkesi
8. Yine de biri çıksa, nasılsın dese alışkanlıkla iyiyim diyeceğim
9. Kapı aralığından baktığımda, en güzel şeydir yaşamak
10. Fikirle tartışın, küfürle değil
11. Tek güvencemiz Allah’tır. Başka hiçbir güvencemiz yoktur
12. Şöyle irice bir kelime bul ok atsın döş kemiğime
13. Evlerde insanlar değil, adeta eşyalar oturuyor
14. Ah şu yalnızlık, kemik gibi, ne yanına dönsen batar
15. İçim ey İçim bu yolculuk nereye? Yine bir şehrin ölümünü başlatır gibisin
16. Dedi ki, sen şairsin, elindeki bu taş ne? Dedim ki, şair aşka boyun eğer, zulme değil
17. Bize sözlerimizden çok yüreğimizden anlayan gerek
18. Bir yalvarış kırıntısı olmalı; duyanı olmayan, Allah’tan başka
19. Değil mi ki, kavuşmalarımız topal ayrılıklarımız koşar adım
20. Kuşlara takılıp gidiyor aklım
21. Önce yüreğimizdeki Kudüs’ü işgal ettiler. Biz savaşı önce kendimizde kaybettik!
22. Gökyüzüne bakmayanların kalbi daha çabuk kirlenir
23. Bir tabut düşün, içinde ben, içimde sen…
24. Ve insan; en çok göğe vurgun sonra zifiriye, şiire ve hep Allah’a…
25. Kuşlar bile kader’le uçar, velhasıl evvela kısmet, evvela kader
26. İnsan sevmeli; bazen bir insanı, yahut da bir ağacı yahut da kanadı kırık bir kuşu. Zaten sevmezse insan, insan mı olur?
27. Uçmayı öğrenemeden göçmeye mecbur kalmış bir kuş gibi kalbimiz…
28. Aşkın öznesine hürmetin kadar, nesnesine de saygı göster
29. Çıplak ete kavuşan aşk sandı
30. Öğrenelim şu duayı; yol boyunca beşikten başlayıp, mezara kadar.. Önce besmele, en güzel kelime. Allah’ım, yol boyunca, bırakma elimi, düşerim sonra
31. Bir kalbiniz vardır, onu hatırlayınız
32. Sabah kahvaltıda çay kaşıklarının sesi birbirine karışıyorsa; bu ‘mutluluğun’ sesidir. Ve anneniz karşınızda oturuyorsa oturduğunuz yer tam olarak ‘cennettir’. Gülerek karşılayın, gülle karşılayın eşlerinizi. Çocukları sevin. Dünya ölümlü dünyadır.
33. Kalbinizi ve sesinizi yumuşatın
34. Kırlarda çiçekler artık bensiz açacak.